Özellikle AFC Athetic maçı bir kez daha gösterdi ki, DalKurd hem oyunun ilerisinde (hücumda) hem de oyunun gerisinde (savunmada) bir şampiyon adayı takımda olmaması gereken sorunlar yaşıyor. Sezon başı hazırlık çalışmalarında ya da ligin ilk 6 maçında halledilmesi gereken problemler, maalesef hala can sıkacak biçimde varlığını sürdürüyor

Kaldı ki DalKurd gibi kendini belli bir oyun felsefesiyle tarif eden, o felsefenin kültürüne büyük değer veren bir takım, bu türden sorunları çoktan aşmış olmalıydı. Sözkonusu iki temel soruna hala çözüm bulamamış bir takım, korkarım kendini bir felsefeye sahip takım olarak ilan edemez. Futbolda bir felsefeye sahip olmak demek, oyunu çok belirgin bir tarzda oynamak demektir. Dahası o oyun biçimini bir gelenek haline, bir futbol oyun kültürü haline getirmek demektir.

Esasında DalKurd hücum biçiminin DalKurd savunmasında ciddi sıkıntılar yaratması, tipik bir kurgusal sorundur. Eğer her hücum sonrası ciddi savunma zaafları yaşanıyorsa, burada çözüm için bakılması lazım gelen yer bizzatihi sistemin kendisidir. Hücum ve savunma dengesi arasında hem hücumu hem de savunmayı birbirine bağlayacak yapılar inşa edilmemişse, özellikle topun rakibe kaptırılması ihtimaline karşı gerekli tedbirler alınmamışsa, kalenizde ciddi tehlikeler yaşamanız kaçınılmaz hale gelir.

Sözünü ettiğim sorunlar ve onların çözümlerine ilişkin önerilerde bulunuyor olmam benim çok akıllı biri olduğum anlamına gelmez. Çünkü bunlar birer sır değil artık. Dünya futbolunu yakından izleyen herhangi bir futbol sever kolayca benzer sonuçlara ulaşabilir. Özetle benim de yaptığım budur.

Dünya futbolunu global düzeyde yakından izleyenlerin tanık olduğu gibi, üst düzey futbol oyunlarında öne çıkan yeni trendlerden biri; savunma ve hücum geçişkenlikleri sorununu bir oyun merkezi inşa ederek, bu geçişleri güvenli bir yoldan çözdüklerine tanıklık etmişlerdir. Hücumda topun rakip yarı sahasına taşınması ve mutlak suretle defansın da bu aksiyona destek vererek hem oyunun içinde kalması hem de savunma pozisyonunu güçlendirmesi, mutlaka oyun merkezinde bir inisiyatifle gerçekleşiyor.

Hücum planlaması artık bildik bir de-facto durum olmaktan çoktan çıkmıştır. Hücum eden takım artık defansının durumunu da gözeterek hücumun tempo ve ritmini belirliyor. Karşı kontratak ihtimaline karşın, hücumlar yeterli savunma destekleri sağlanmadan başlatılmıyor. Artık “topu aldım ben gideyim” keyfiyetine son veriliyor; çünkü kaptığın topu her an kaptırma ihtimali daha büyük tehlikelere sebep olacağı için ani hücumlar dizginlenip frenleniyor.

Öte taraftan her hücumdan maksimum fayda sağlamak için de aynı şeyler geçerlidir. Topu olabilecek en maksimum seviyede rakip yarı sahasında tutmak, her şeyden önce kendi kaleni tehlikelerden uzak tutmanın en sağlam yoludur. Topu ilerde daha fazla tutmak savunmanın dinlenmesine, yerleşmesine imkan sağladığı gibi, çok dengeli hücum için o hücumun gerektirdiği oyuncu sayısının pozisyon içine yerleşmesine de imkan tanır.

Dalkurd'de eksik olan bu algı ve anlayıştır. DalKurd hücumları yetenekli oyuncuların keyfi kararıyla yapılıyor. Oysa bu durum asla kabul edilemez. Hücum mutlaka yetenekli oyuncuların tekelinden çıkarılıp oyun merkezinin inisiyatifine bırakılmalıdır. Yetenekli hücumcular vuruş anı dahil bütün aksiyonlarını oyun merkezinin yönlendirmesinde talimatla gerçekleştirmelidir.

Oyun merkezi nitelikleri uygun en az üç oyuncudan oluşur. Kurgucu, servisci ve presçi özelliklerle donanmış olan bu üç oyuncu bir kementle takımı hem hücumda hem de savunmada kendisine sıkıca bağlar. Bu sayede takım 8 oyuncu ile hücum etmeyi, 7 oyuncu ile de savunma yapmayı sistemli hale getirebilir

‘Şu oyuncu ile bu oyuncu yan yana oynayamaz’ fikri Türk spor yorumculuğunun bir palavrasıdır. İyi kurgulanmış bir sistematik içinde bütün oyuncular yan yana oynayabilir, yeter ki onların niteliklerine uygun bir oyun planı inşa edilsin.