İşsizliğin on binlerle ifade edildiği Diyarbakır’da kapıcılık gözde meslek haline geldi. Diyarbakır’da yeni inşa edilen sitelerde asgari ücret karşılığında bina görevlisi olarak çalışabilmek için onlarca kişi ‘torpil’ arayışında
‘Kapıcılık’ bile torpille!
TÜİK verilerine göre her yüz kişiden 20’sinin işsiz olduğu Diyarbakır’da, güvencesiz, sigortasız çalışan binlerce insan bulunuyor. 1990’lardaki yoğun göçten sonra kentin nüfusu bir anda patlayınca, “vasıflı” olmayan binlerce insan da iş arayışına girdi. Kentte motor güç olan inşaat sektörü durunca kapıcılık gözde meslek haline geldi. Bina ve çevrenin temizliği, ekmek dağıtımı gibi işlerden sorumlu olan kapıcılar, Diyarbakır’ın Kayapınar bölgesinde yeni inşa edilen sitelerde “torpille” iş arayışına girdi.
Koşullar daha iyi
Geçmiş yıllarda binaların bodrum katlarındaki izbe evlerde yaşayan kapıcılar, yasal düzenlemeyle, bu sıkıntıdan kurtuldu. Diclekent bölgesindeki yeni inşa edilen sitelerde binaların giriş katlarındaki evlerde barınma imkânı bulan kapıcılar, eğer kayıtlı çalışıyorsa kira, elektrik, su gibi giderlerden muaf. ‘Asgari ücretli kapıcılık’, Diyarbakır’da tek geçim kaynağı sosyal yardım olan ya da aylık hiçbir geliri olmayan yüzlerce kişinin iştahını kabartıyor.
Günde 30 kişi iş için başvuruyor
Diyarbakır’ın yoksul mahallelerinden Peyas Muhtarı Mehmet Çoban, 50 bin nüfuslu mahallede günde en az 30 kişinin muhtarlığa iş talebiyle başvurduğunu söyledi. Başvuranların sigortalı ve güvenceli bir iş istediğini belirten Çoban, “Bizim mahalle gecekondu olduğu için işsizlik çok fazla. Başvuranlar sigortalı iş istiyor” dedi. Çoban, İş-kur’un dönemlik işlerinden umudunu kesenlerin “sigortalı kapıcı olabilmek” için “torpil” arayışına girdiğini söyledi. Çoban, “Kapıcılıkta bile artık torpil lazım. Millet gerçekten zor durumda” dedi.
Kapıcılık ‘devlet işi’ gibi
İşsizlik rakamları yüksek olduğu için yoksul mahallelerdeki kahvehaneler de yaz sıcağına rağmen, tıka basa dolu. Peyas Mahallesi’ndeki bir kahvehanede gününü geçiren Mehmet Uçu, 6 yıldır güvenceli bir iş arıyor. Yaşı 45’ten büyük olduğu için İş-Kur başvurusu dikkate alınmayan Uçu’nun asıl işi inşaat işçiliği. Pandemiden dolayı inşaat sektörü bıçak gibi kesilince Uçu, son çare olarak kapıcılık için başvurmuş, ancak bu başvurusu da “torpile” takılmış. Mevcut işsizlikte kapıcılığın “devlet işi’ statüsüne yükseldiğini belirten Uçu, “Birkaç yere başvurdum kapıcılık için, almadılar. Ya müteahhit ya da site yönetiminde tanıdığın olacak ki kapıcılığa girebilesin” dedi.
Sosyal yardımla geçiniyorlar
41 yaşındaki Sadullah Gülşen ile 4 çocuk babası Ahmet Yıldırım da aylardır işsiz. Gülşen ile Yıldırım da sosyal yardımlarla ya da çocuklarının günlük işlerden kazandığı parayla geçimini sağlıyor. Yıldırım ve Gülşen de “Torpil ve tanıdık olmazsa iş yok” diyor.
Kaynak: Tigris Haber